ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο Λ. ΡΟΝ ΧΑΜΠΑΡΝΤ;

Ο Λ. Ρον Χάμπαρντ ήταν συγγραφέας, φιλόσοφος, ανθρωπιστής και Ιδρυτής της θρησκείας της Σαηεντολογίας. Γεννήθηκε 13 Μαρτίου του 1911, στο Τίλντεν της Νεμπράσκα, και απεβίωσε στις 24 Ιανουαρίου του 1986.

Ο μακρύς και περιπετειώδης δρόμος του προς την ανακάλυψη ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία. Υπό την κηδεμονία της μητέρας του, μιας πολύ μορφωμένης γυναίκας, έμαθε να διαβάζει από πολύ νωρίς Σέξπιρ, ελληνική φιλοσοφία και πλήθος άλλων νεότερων φιλοσόφων. Παρά τη νεαρή του ηλικία, δεν ήταν μόνο φιλαναγνώστης, αλλά, όταν μετακόμισε με την οικογένειά του στην Ελένα της Μοντάνα, κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να δαμάζει άγρια άλογα μαζί με τους καλύτερους καουμπόηδες της περιοχής.

Με τη νεανική του περιέργεια για την τότε άγρια και σε αναβρασμό Αμερικάνικη Δύση, σύντομα ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με τους αυτόχθονες Ινδιάνους της φυλής των Μαυροπόδαρων. Κάποιος ντόπιος μάγος-γιατρός του δίδαξε την παράδοση και τους θρύλους της φυλής και κατάφερε έτσι να γίνει αδελφοποιητός, κάτι που συνέβαινε πολύ σπάνια. Στην ηλικία των δεκατριών, διακρίθηκε ακόμη περισσότερο ως ο νεαρότερος πρόσκοπος του έθνους, και εκπροσώπησε τους Αμερικανούς προσκόπους στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Κάλβιν Κούλιτζ.

Ωστόσο, αυτό που περισσότερο από όλα έκανε τον Λ. Ρον Χάμπαρντ να ξεχωρίζει, ήταν η ανεξάντλητη περιέργειά του σε συνδυασμό με μια έμφυτη επιθυμία για τη βελτίωση της κατάστασης του ανθρώπου.

Αναγνωρίζοντας αυτά ακριβώς τα ιδιαίτερα γνωρίσματα, ο Διοικητής Τζόζεφ Κ. Τόμπσον, μαθητής του Σίγκμουντ Φρόιντ και ο μοναδικός Αμερικανός αξιωματικός του ναυτικού που είχε σπουδάσει ψυχανάλυση στη Βιέννη, παρουσίασε στο νεαρό Λ. Ρον Χάμπαρντ τη θεωρία του Φρόιντ.

Αν και πραγματικά γοητεύτηκε από τις πιθανότητες κατανόησης της ανθρώπινης διάνοιας, ο Ρον έμεινε με πολλά αναπάντητα ερωτήματα.

Μαζί με τον πατέρα του, που είχε αναλάβει τη θέση του πλοιάρχου στο Ναυτικό των ΗΠΑ στο Νότιο Ειρηνικό, ο Ρον ξεκίνησε το πρώτο από τα φημισμένα ταξίδια του στην Ασία. Συνολικά, μέχρι να φτάσει στην ηλικία των δεκαεννιά, έμελλε να ταξιδέψει περισσότερο από 400.000 χιλιόμετρα διασχίζοντας ένα μεγάλο τμήμα της Κίνας και της Ινδίας. Στο διάστημα αυτό κατάφερε να είναι ένας από τους ελάχιστους δυτικούς εξερευνητές που μπήκαν στα απαγορευμένα μοναστήρια των λάμα που βρίσκονταν στους Δυτικούς Λόφους της Κίνας, όπου μελέτησε μαζί με τον τελευταίο από τη σειρά των Κινέζων μάγων στην αυλή του Κουμπλάι Χαν. Αν και αντίκρισε όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα, δεν μπόρεσε παρά να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η θρυλική σοφία της Ανατολής δεν κατάφερε καθόλου να απαλύνει τη δυστυχία και την ανέχεια σ’ εκείνες τις πυκνοκατοικημένες και υπανάπτυκτες χώρες.

Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ το 1929, ο Ρον συνέχισε την κανονική του εκπαίδευση και τον επόμενο χρόνο γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Τζόρτζ Ουάσιγκτον. Εκεί μελέτησε μαθηματικά, μηχανική και παρακολούθησε τα πρώτα μαθήματα στην Αμερική σχετικά με τα ατομικά και μοριακά φαινόμενα. Αν και δεν ήταν απαραίτητα τα αγαπημένα του γνωστικά αντικείμενα, οι επιστημονικοί αυτοί κλάδοι τον εφοδίασαν με τα ερευνητικά εργαλεία με τα οποία μπόρεσε να διατυπώσει πολύ σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τη ανθρώπινη διάνοια και τη ζωή. Ο Λ. Ρον Χάμπαρντ ήταν πράγματι ο πρώτος που εφάρμοσε την επιστημονική μεθοδολογία σε πανάρχαια ερωτήματα σχετικά με την ύπαρξη.

Ολοκληρώνοντας τη φοίτησή του στο Πανεπιστήμιο, έγινε επίσης ένας από τους εξέχοντες πρωτοπόρους της αμερικάνικης αεροπλοΐας και προκάλεσε ζωηρή εντύπωση σε ολόκληρη τη μεσοδυτική Αμερική. Τελικά, λαμβάνοντας υπόψη αυτό που στα εργαστήρια ψυχολογίας του πανεπιστημίου θεωρούνταν ως μια «επιστήμη της διάνοιας», δεν μπόρεσε παρά να συμπεράνει ότι η ακαδημαϊκή γνώση της Δύσης στερούνταν απαντήσεων.

Όπως έγραψε αργότερα:

«Ήταν προφανές ότι είχα να κάνω μ’ έναν πολιτισμό και ζούσα μέσα σ’ έναν πολιτισμό ο οποίος γνώριζε πιο λίγα για την ανθρώπινη διάνοια και από τη πιο πρωτόγονη φυλή με την οποία ήρθα ποτέ σε επαφή. Γνωρίζοντας επίσης ότι οι λαοί της Ανατολής δεν ήταν σε θέση να προσεγγίσουν σε βάθος και με προβλέψιμο τρόπο τα αινίγματα της διάνοιας, τουλάχιστον στο βαθμό που εγώ ανέμενα, κατάλαβα ότι χρειαζόταν να κάνω πολλή έρευνα».

Προκειμένου να χρηματοδοτήσει αυτή την έρευνα και μάλιστα στην εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, ο Ρον έκανε το πρώτο του ξεκίνημα στην πενηντάχρονη λογοτεχνική του καριέρα. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930, ήταν ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς, σε μια εποχή που η αμερικανική λαϊκή μυθιστοριογραφία βρισκόταν στο αποκορύφωμά της. Επίσης, κατά τη διάρκεια της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ, έγραψε τα σενάρια αρκετών αξιομνημόνευτων κινηματογραφικών έργων και τον θυμούνται ακόμη για τη δουλειά του σε διάφορα έργα που έσπασαν τα ταμεία και για ένα κλασικό έργο του Κλαρκ Γκέιμπλ.

Χωρίς ποτέ να του διαφεύγει η αρχική του αναζήτηση, συνέχισε τη βασική πορεία της έρευνάς του κάνοντας μακρινές εξερευνήσεις σε πρωτόγονα εδάφη. Μελέτησε συνολικά 21 φυλές και πολιτισμούς, ψάχνοντας παράλληλα για ένα θεμελιώδη «κοινό παρονομαστή της ύπαρξης» πάνω στον οποίο θα μπορούσε να χτίσει μια αποτελεσματική φιλοσοφία για τη βελτίωση του Ανθρώπου. Στις αρχές του 1938, εντόπισε αυτόν τον κοινό παρονομαστή που ήταν το Επιβίωσε!

Αυτό δεν ήταν κάτι καινούριο αλλά αποτελούσε ένα βασικό κίνητρο για όλα τα έμβια όντα. Το εντελώς καινούριο ήταν ότι αυτό που τελικά έκανε η ζωή ήταν απολύτως και μόνο να επιβιώνει. Αρχικά ο Ρον παρουσίασε αυτή την ανακάλυψη σε ένα θρυλικό χειρόγραφο, γνωστό με το όνομα Εξκάλιμπερ, Τελικά όμως, επέλεξε να μη το δημοσιεύσει γιατί δεν περιλάμβανε μια πραγματική μέθοδο βελτίωσης. Παρ’ όλα αυτά, είχε πλέον ένα μέτρο σύγκρισης για να ευθυγραμμίσει όλη τη μετέπειτα έρευνά του.

Σε αναγνώριση των εξερευνητικών επιτευγμάτων του όλα εκείνα τα χρόνια, το 1940 ο Ρον έγινε δεκτός στη φημισμένη Λέσχη των Εξερευνητών όπου και βρέθηκε ανάμεσα στους πλέον εξέχοντες ανθρώπους της περιπέτειας και των εξερευνήσεων της εποχής του. Όλες οι επόμενες ερευνητικές αποστολές του διεξάγονται υπό την αιγίδα της Λέσχης Εξερευνητών και το 1940 ταξίδεψε στην Αλάσκα, όπου όχι μόνο διεξήγαγε ουσιαστικές μελέτες για τις φυλές των Ινδιάνων που ζούσαν στις ακτές του Ειρηνικού, αλλά ήταν επίσης από τους πρωτοπόρους στην ανάπτυξη ενός εναέριου και θαλάσσιου συστήματος πλοήγησης μεγάλης εμβέλειας, το οποίο ήταν σε χρήση μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα.

Με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, ο Ρον υπηρέτησε στο πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ ως υποπλοίαρχος. Αρχικά ανέλαβε τη θέση ανώτερου αξιωματικού πληροφοριών στην Αυστραλία. Αμέσως μετά την επιστροφή του στις ΗΠΑ (όντας ένας από τους πρώτους Αμερικανούς τραυματίες της μάχης του Νότιου Ειρηνικού) συνέχισε να υπηρετεί ως επικεφαλής ανθυποβρυχιακών σκαφών εκπαιδεύοντας παράλληλα πληρώματα για αμφίβιες αποβατικές επιχειρήσεις και έλαβε τιμητικές διακρίσεις για την προσφορά του τόσο στο Βόρειο Ειρηνικό όσο και στον Ατλαντικό. Αν και παρασημοφορήθηκε για τη δράση του κατά τη διάρκεια του πολέμου, το επακόλουθο μακελειό και η απανθρωπιά τού προξένησαν βαθύτατη λύπη. Έτσι αποφάσισε να εντείνει τις προσπάθειές του για τη βελτίωση της κατάστασης του ανθρώπου. Συνέχισε λοιπόν την έρευνά του ακόμα και κατά τη διάρκεια των σκοτεινών χρόνων του 1943 και 1944.

Έχοντας μείνει εν μέρει τυφλός και ανάπηρος από τραύματα που υπέστη στη μάχη, ο υποπλοίαρχος Λ. Ρον Χάμπαρντ χαρακτηρίστηκε το 1945 ως μόνιμα ανίκανος και νοσηλεύτηκε στο Όκλαντ της Καλιφόρνια. Μέχρι τότε, όμως, είχε καταφέρει να αναπτύξει τις πρώτες πρακτικές διαδικασίες για την ανακούφιση από τα τραύματα. Δοκίμασε αυτές τις διαδικασίες σε πρώην αιχμαλώτους πολέμου, οι οποίοι, μολονότι είχαν υποστεί εντατική ιατρική θεραπεία, δεν είχαν καταφέρει να ανακτήσουν την υγεία τους. Με τη χρήση πρώιμων τεχνικών της Διανοητικής, οι οποίες στόχευαν στην απομάκρυνση των «διανοητικών εμποδίων» τα οποία ανέστειλαν την επίδραση των φαρμάκων, όλοι εκείνοι τους οποίους φρόντισε ο Ρον ανάρρωσαν στη συνέχεια εξαιρετικά γρήγορα με τη συνήθη ιατρική φροντίδα. Χρησιμοποιώντας τις ίδιες διαδικασίες, ανέκτησε και ο ίδιος την υγεία του προς μεγάλη έκπληξη των ιατρών που τον εξέτασαν.

Μετά το τέλος του πολέμου ο Ρον προχώρησε σε περαιτέρω δοκιμές για την αποτελεσματικότητα της Διανοητικής δουλεύοντας με εκατοντάδες άτομα από κάθε κοινωνικό στρώμα. Μετά από συνεχείς βελτιώσεις στο «πραγματικό εργαστήρι του κόσμου», έγραψε ένα δοκίμιο στο οποίο περιέγραφε με λεπτομέρειες τόσο τη βασική θεωρία όσο και τις τεχνικές. Το δοκίμιο αυτό ήταν η Διανοητική: Η Αρχική Πραγματεία, αντίγραφα του οποίου διανεμήθηκαν αρχικά σε ιατρικούς και επιστημονικούς κύκλους. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, ωστόσο, εκείνα τα αντίγραφα αντιγράφηκαν και πάλι και μοιράστηκαν σε άλλους μέχρι που Η Αρχική Πραγματεία του Ρον κυκλοφόρησε κυριολεκτικά παντού.

Προκειμένου να ανταποκριθεί στον πραγματικό καταιγισμό ερωτήσεων από τους αναγνώστες, ο Ρον δεχόταν συνεχή παρότρυνση να γράψει ένα οριστικό κείμενο πάνω στο θέμα. Έτσι, άρχισε να εργάζεται πάνω στο βιβλίο Διανοητική: Η Σύγχρονη Επιστήμη της Πνευματικής Υγείας, το πρώτο εκτεταμένο κείμενο που είχε ποτέ γραφτεί πάνω στο θέμα της ανθρώπινης διάνοιας και της ζωής. Κυκλοφόρησε στις 9 Μαΐου του 1950 και αμέσως έφτασε στην κορυφή των μπεστ σέλερ των Νιου Γιορκ Τάιμς, δίνοντας έτσι το έναυσμα για τη δημιουργία περίπου 750 ομάδων Διανοητικής από τη μια άκρη της Αμερικής ως την άλλη. Επιπλέον ενέπνευσε το σχηματισμό Ιδρυμάτων Διανοητικής σε έξι πόλεις της Αμερικής προκειμένου να διευκολύνουν την πρόοδο του Ρον πάνω στο θέμα. Αυτή η πρόοδος ήταν γρήγορη, μεθοδική και τουλάχιστον το ίδιο αποκαλυπτική με αυτήν που είχε προηγηθεί. Προχωρώντας πέρα από το τελικό κεφάλαιο της Διανοητικής, όπου ο Ρον έγραψε για τα σχέδια του να επιδιώξει «περαιτέρω έρευνα για τη δύναμη της ζωής», σύντομα βρέθηκε να διερευνά τις συνεχώς αυξανόμενες μαρτυρίες για το ότι η δύναμη της ζωής ήταν εκ φύσεως πνευματική και ότι εκτεινόταν πέρα από μια ζωή. Και, όπως το διατυπώνει ο ίδιος:

«Η Διανοητική, καθώς αναπτύσσεται όλο και περισσότερο, δείχνει να έχει τελικά τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με την ανθρώπινη ψυχή, η ύπαρξη της οποίας είχε θεωρηθεί δεδομένη, αλλά κανείς δεν την είχε ποτέ αισθανθεί, μετρήσει ή βιώσει».

Η δήλωση αυτή αποδείχτηκε εντελώς ακριβής και μετά από περαιτέρω έρευνα από τα τέλη του 1951 και ολόκληρο το 1952, ο Ρον ήρθε όντως σε επαφή, μέτρησε και παρείχε τα μέσα για να αποκτηθεί η εμπειρία της ανθρώπινης ψυχής. Έτσι, γεννήθηκε η θρησκεία της Σαηεντολογίας που ορίζεται ως «η μελέτη και ο χειρισμός του πνεύματος σε σχέση με το ίδιο, τα σύμπαντα και άλλες μορφές ζωής».

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Ρον συνέχισε να εξετάζει ακόμη βαθύτερα τη φύση και τις δυνατότητες του πνεύματος ενώ παράλληλα τεκμηρίωνε τις ανακαλύψεις του μέσω ηχογραφημένων διαλέξεων, τεχνικών εκδόσεων, άρθρων και βιβλίων. Καθώς η κοινότητα των Σαηεντολόγων αυξάνονταν σταθερά, Εκκλησίες της Σαηεντολογίας άνοιγαν σε όλη την Αμερική, στην Ευρώπη, στην Αυστραλία και στη Νότια Αφρική. Κατά συνέπεια, επέβλεπε τόσο την παγκόσμια εξάπλωση της Σαηεντολογίας όσο και την κωδικοποίηση μιας ακριβούς και συγκεκριμένης πορείας της μέσω της οποίας τα άτομα που θα την ακολουθούσαν θα μπορούσαν να φτάσουν σε υψηλότερες καταστάσεις επίγνωσης.

Καθώς η Σαηεντολογία αγκαλιάζει το σύνολο της ζωής, τελικά δεν υπάρχει καμία πλευρά της ύπαρξης του ανθρώπου στην οποία να μην αναφέρεται το μεταγενέστερο έργο του Λ. Ρον Χάμπαρντ. Τότε, ζούσε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και στη συνέχεια σε ένα εξερευνητικό σκάφος στη Μεσόγειο, στον Ατλαντικό και στην Καραϊβική. Πριν επιστρέψει στις ΗΠΑ, επέλεξε από το ευρύτερο πεδίο της Σαηεντολογίας διαδικασίες οι οποίες προήγαγαν μια ολόκληρη σειρά τεχνολογιών για την κοινωνική βελτίωση. Δηλαδή: 

• Οι διαδικασίες του Λ. Ρον Χάμπαρντ για την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά εφαρμόζονται σήμερα σε περίπου 50 χώρες. Έχουν αποδειχθεί πέντε φορές πιο αποτελεσματικές από οποιοδήποτε παρόμοιο πρόγραμμα.

• Το πρόγραμμά του για την αναμόρφωση των εγκληματιών βρίσκεται σε εξέλιξη σε περισσότερες από 2.000 φυλακές και σωφρονιστικά ιδρύματα διεθνώς και έχει επιφέρει περισσότερο από 80% μείωση της υποτροπής.

• Η τεχνολογία μάθησης και παιδείας παραδίδεται σε περισσότερες από 70 χώρες.

• Ο παγκοσμίως αποδεκτός κώδικας ηθών του Λ. Ρον Χάμπαρντ και οδηγός για καλύτερη ζωή με τίτλο Ο Δρόμος προς την Ευτυχίαείναι ένα εγχειρίδιο μη θρησκευτικού χαρακτήρα, που βασίζεται εξ’ ολοκλήρου στην κοινή λογική. Έχει αποδειχτεί στατιστικά ότι αντέστρεψε τις παρακμάζουσες τάσεις των ηθών σε ολόκληρες κοινότητες, με 100 εκατομμύρια αντίτυπα που διανεμήθηκαν σε περισσότερες από 90 γλώσσες και σε 150 χώρες.

Αλλά, φυσικά, η σπουδαία ιστορία της ζωής του Λ. Ρον Χάμπαρντ μπορεί να κλείσει μόνο με την ολοκλήρωση της πορείας της βασικής του έρευνάς. Πριν το θάνατό του, το 1986, είχε πλήρως κωδικοποιήσει όλα τα υλικά της Διανοητικής και της Σαηεντολογίας προκειμένου να εφαρμοστούν σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας και μέχρι τα ύψιστα πεδία του πνεύματος.

Σήμερα, τα υλικά αυτά συνθέτουν εκδόσεις που αποτελούνται από δεκάδες εκατομμύρια λέξεων τυπωμένων σε τόμους βιβλίων, σε άρθρα και σε πολλές χιλιάδες ηχογραφημένες και κινηματογραφημένες διαλέξεις. Με περισσότερα από 250 εκατομμύρια αντίγραφα των έργων του σε κυκλοφορία, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ έχει εμπνεύσει ένα ρεύμα που ακολουθούν εκατομμύρια άνθρωποι και το οποίο εξαπλώνεται σε όλες τις ηπείρους.

Ως απόδειξη της αποτελεσματικότητας της παρακαταθήκης του έχουμε τα θαύματα της τεχνολογίας του και τα εκατομμύρια των φίλων του ανά τον κόσμο που συνεχίζουν αυτή την παρακαταθήκη. Μέρα τη μέρα, συνεχίζουν να αυξάνονται, τόσο τα θαύματα όσο και οι φίλοι του, και επικυρώνουν αυτά που ο Ρον διακήρυξε στο δοκίμιό του «Η Φιλοσοφία μου»:

«Μου αρέσει να βοηθώ άλλους και το λογαριάζω ως τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση στη ζωή να βλέπω έναν άνθρωπο να απελευθερώνεται από τις σκιές που σκοτεινιάζουν τις μέρες του.

»Αυτές οι σκιές τού φαίνονται τόσο βαριές και τον λυγίζουν τόσο, που, όταν διαπιστώνει ότι είναι σκιές και ότι μπορεί να δει μέσα απ’ αυτές, να περπατήσει μέσα απ’ αυτές και να βρεθεί πάλι στον ήλιο, αισθάνεται απέραντη ευχαρίστηση. »Και, βέβαια, αισθάνομαι ακριβώς την ίδια ευχαρίστηση μ’ εκείνον».