Η ΑΣΙΓΑΣΤΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Είναι µια εκπληκτική παράσταση που διαδραµατίζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η µακρόχρονη έρευνα του Ανθρώπου µε σκοπό να διεισδύσει στο µυστήριο του «συνανθρώπου» –και, µ’ αυτό τον τρόπο, να γνωρίσει τον εαυτό του– βρήκε την έκφρασή της όχι µόνο στη φιλοσοφία και στη θρησκεία, αλλά ακόµα και στον πόλεµο και στον επεκτατισµό. Ερµηνεύοντας αυτή την αξιοσηµείωτη ιστορία, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ αποκαλύπτει το στοιχείο που λείπει και, τελικά, επιλύει το µυστήριο. Κι αυτό που προµηνύει αυτή η γνώση είναι ένα επίπεδο επιτυχίας το οποίο υπερβαίνει οτιδήποτε µπορούσε να επιτευχθεί ποτέ στο παρελθόν. Διαβάστε Περισσότερα
Βίντεο
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Η ΑΣΙΓΑΣΤΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Από τι αποτελείται το άλλο άτομο; Τι είναι το άλλο άτομο;
Κοιτάξτε, οι φιλόσοφοι έπρεπε ν’ απαντήσουν σ’ αυτή την ερώτηση. Και είναι η μοναδική ερώτηση που ποτέ δεν απαντήθηκε ικανοποιητικά. Και είναι η μοναδική ερώτηση που η Σαηεντολογία έχει απαντήσει ικανοποιητικά.
– Λ. Ρον Χάμπαρντ
Είναι µια εκπληκτική παράσταση που διαδραµατίζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η µακρόχρονη έρευνα του Ανθρώπου µε σκοπό να διεισδύσει στο µυστήριο του «συνανθρώπου» –και, µ’ αυτό τον τρόπο, να γνωρίσει τον εαυτό του– βρήκε την έκφρασή της όχι µόνο στη φιλοσοφία και στη θρησκεία, αλλά ακόµα και στον πόλεµο και στον επεκτατισµό.
Κι όμως, παρά την αποφασιστική σφοδρότητα αυτής της αναζήτησης, ή ίσως λόγω αυτής, η συνεχιζόμενη αποτυχία της στη διάρκεια των αιώνων συσσώρευσε όλο και μεγαλύτερα προβλήματα για τον Άνθρωπο. Έτσι, μέσα στην απελπισία του, ο Άνθρωπος εγκατέλειψε τελικά την έρευνα τελείως – για την ακρίβεια, το 1879. Και στο κενό που άφησε πίσω της αυτή η αποτυχία, εισχώρησε μια νέα και μοιραία θεωρία, και συγκεκριμένα, μια θεωρία που έλεγε ότι «συνάνθρωπος» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συνάθροιση μερών, όπως ο εγκέφαλος, το αίμα και οι μύες, ένας μηχανισμός ερεθίσματος-αντίδρασης ο οποίος αντιδρά στο περιβάλλον αλλά είναι ανίκανος να κυριαρχήσει σ’ αυτό. Αυτή η αντίληψη κέρδιζε έδαφος ενώ παράλληλα εξασθένιζε ο σεβασμός προς το άτομο και, μαζί μ’ αυτόν, και η αίσθηση τιμής και σκοπού της Ανθρωπότητας ως σύνολο.
Ερμηνεύοντας αυτή την ασυνήθιστη ιστορία, ο Ρον όχι μόνο εξηγεί γιατί η επική έρευνα του Ανθρώπου αποτύγχανε για τόσο πολύ καιρό, αλλά αποκαλύπτει επίσης και το στοιχείο που έλειπε και το οποίο έφερε τελικά την επιτυχία και έλυσε το μυστήριο του «συνανθρώπου». Γιατί σήμερα μπορεί κανείς όντως να γνωρίσει την αλήθεια για τα άλλα ανθρώπινα όντα και, μ’ αυτό τον τρόπο, να φτάσει στην κατανόηση του εαυτού του. Κι αυτό που προμηνύει αυτή η γνώση –τόσο για το άτομο όσο και για την Ανθρωπότητα– δεν είναι μόνο η ανάκτηση του σεβασμού, της τιμής και του σκοπού, αλλά και ένα επίπεδο επιτυχίας το οποίο υπερβαίνει οτιδήποτε μπορούσε να επιτευχθεί ποτέ στο παρελθόν.
